İşyerinde mutluluk deyince neden sürekli zıplayan insan fotoları çıkyor bunu da anlamadım. Çok mutlu olduğum an oldu hayatta ama hiç zıplamadım sevinince... :)

Sanırım günümüzde başarının sırrı, farklı düşünmek, kalıpları yıkmak ve büyüklerimizden öyle gördüğümüz için sorgulamadan kabul ettiğimiz bazı değerleri yıkmaktan geçiyor. En azından yeni fikirler ve yaratıcı çözümler üzerinde çalışmak zorunda olan bir sektörde iseniz durum kesinlikle böyle.

İş yerlerinin belirli bir ciddiyette ve, bir bakış açısıyla, sıkıcılıkta olması gerektiği de bu kabullerden biri.  Yazılı bir kural olmasa da yetişkin olmanın insana her nedense bir sıkıcılık ve resmiyet getirmesi gerekt.iğine inanıyoruz sanırım. Aksi tüm davranışlar çocukça, ya da ciddiyetsiz olarak nitelendirilip dışlanıyor. Kim daha somurtkan ve ciddi ise ona karizma ve saygınlık yüklüyoruz. Küçük mutluluklarımızı kaybediyor, iş dünyasının boğucu problem yumağının içinde geçiriyoruz günlerimizi.

Şurası bir gerçek ki, kapitalist sistem pek insanca değildir. Odağa para, para ve daha çok parayı koyduğunuz anda insanı kısa sürede derin bir depresyona sokacak kadar sıkıntı yaşamaya başlarsınız. Çünkü her ne kadar bize çok doğru ve normal gelse de, maddi kazanca odaklı yaşamak insan ruhuna aykırıdır. Bugün bütün işletmeler, "kar maksimizasyonu", "maliyetleri düşürme", "daha verimli çalışma" gibi konulara kendilerini vermiş görünüyorlar. Görünüyorlar diyorum, çünkü birçoğu aslında tam olarak ne yaptığını ya da yaptığının yukarıdaki hedefler için ne işe yaradığını bilmiyor.  "Standartlaştırma" kavramı bir başka güncel trend. 10 toplantının 9'unda ya da 100 eğitimin 99'unda bundan bahsedilir bir şekilde ve sürekli olarak standartlaştırmanın öneminden, ne kadar kritik olduğundan, yapılırsa ne gibi faydaları olduğundan söz edilir. Bu öyle birşey ki, birkaç toplantıdan sonra "Ulan herhalde bizde hiç standartlaşma yok" diye, kendinizi sorgulamaya başlarsınız.

Şimdi aksi tarafından düşünelim ve şu teorileri ortaya atalım:

• İşletmenin amacı sadece para kazanmak değildir. Çalışanlar için refah, mutluluk, keyif de üretmiyorsa çok da anlamlı değildir.
• İşyeri sıkıcı ve ciddi olmak zorunda değildir. Keyifli detaylar, rengarenk düzenlemeler ve mola yerlerinde küçük oyun imkanları insanları zevzekliğe ve gevşemeye değil, keyife ve motivasyona yönlendirir.
• Herkesin aynı örnek giyinmesinin işletme karlılığına ya da verimine zerre kadar faydası yoktur.
• Masasını nasıl düzenleyeceğine, hangi renk kalemi kullanacağına, kendi kişisel alanında neleri tutacağına kendi karar veremeyen adamın işletmenin büyük projelerinde karar vermesi, insiyatif alması çok zordur.
• İşletmelerde birden çok kişinin kullanmasının zorunlu olduğu (tezgahlar gibi), alanlar dışında katı bir disiplin ve "aynılık" aramanın bilinen hiçbir faydası yoktur. Hiçbir araştırma bunun herhangi bir parametreyi iyileştirdiğini göstermemiştir.
• Aynı işi, aynı şekilde ve aynı zaman içinde yapmayı sağlayacak standartlaşma önemli ve gereklidir. Aksi karmaşa ve verimsizlik getirir. Ama orada bırakmak gerekir.
• Renkli posterler, eğlenceli yazılar, dinlenme alanları, kişiselleştirebildiğiniz çalışma alanları öncelikle kişiye önemsendiği ve birey olarak kabul edildiği duygusunu verir. Sonrası ise bağlılık ve motivasyon meyveleridir.
• Bireyselliğe değer veren ve cesaretlendiren işletmelerin yaratıcı çözümler üretmesi aksi işletmelere göre çok daha muhtemeldir.
• İşyerine hawaii tişört ve terlikle gelince insan daha verimsiz çalışmaz.
• İnsan isterse hem neşeli, keyifli çalışıp, hem de verim üretebilir.

Ne dersiniz? İmkansız mı? Çok saçma mı?

Bu konuda o kadar araştırma var ki, burada paylaşma zahmetine girmeyeceğim. Çünkü "Bilimsel Saçmalıklar" yazımda yazdığım gibi, bilimin ne dediği maalesef kabul edilmiş kalıplar üzerinde hiç etkili değil.

Fotoğraf çoğu kez yazıdan etkilidir:

En sağdaki adam şirketin CEO'su geleneksel "Dans savaşı" yapıyorlar. Firma Next Jump

Fotoğrafların bir kısmı Google'dan bir kısmı farklı harika çalışma mekanlarından, ama çok farklı işletmelerden de benzer fotoğraflar geliyor. Hatta bu konuya adamış internet siteleri de bulmak mümkün. En sevdiğim ve arada takip ettiğim iki siteyi aşağıda paylaşıyorum. Ve tekrar soruyorum:

NEDEN OLMASIN?

Neden işletme hem çok eğlenceli hem de verimli olmasın? Neden birbiriyle tıpatıp aynı görünen, aynı tip giyinen ve hep derli toplu masalara sahip çalışanlar görmek istiyoruz? Onların daha iyi olduğuna bizi ikna eden nedir?

Bu sitelere göz atmanızı tavsiye ederim:

http://worldblulive.com/        İş yerinde özgürlük platformu...

http://positivesharing.com/    Kendisine CHO, Chief Happiness Officer, Baş Mutluluk sorumlusu ünvanı veren bir adamın bu konuya adanmış sitesi...