İnternette gezinirken Aberdeen Group imzalı önemli bir araştırmaya rastladım. 86 büyük işletmede detaylı bir araştırma yapmışlar ve üretim sistemlerinde en sıkıntılı görünen ilk 6 sorunu belirlemişler. Bu aynı zamanda üretim sistemleri için neyin gelecekte önemli görüldüğü ve trendin ne yönde değişeceği ile ilgili de önemli ipuçları veriyor. Birlikte inceleyelim:

1.  En yüksek oranı alan sorunu iki bölüme ayırabiliriz; birincisi değer akışı haritalamanın da ilk konusu olan parçanın hammadde olarak girişimden müşteriye teslimine kadar geçen sürenin azaltılması, ikincisi ise fikirden - ürüne geçiş süresinin yani değer akışın dizayndan başlayan halinin iyileştirilmesi. Bu araştırmadan günümüzde üretici firmaların öncelikli gündem maddesinin bu olduğu sonucunu çıkartabiliriz ki bu fiilen şahit olduğumla da paralel.
2. İkinci odak noktası yeni fikirler olarak ifade edebileceğimiz "Yenilikçilik" konusu. Malum artan rekabet artık klasik üretimde iyi olmanın yetersiz olmasına, başkalarında olmayan yenilikçi birşeyler bulmanın giderek daha da önem kazanmasına yol açıyor. Bu konuyu başka yazılarda daha da açacağım.
3. İşlem maliyetlerinin azalması ile ilgili benim dikkatimi çeken nokta 3. sıraya gerilemiş olması. Bu, artık daha ucuza mal ederek rekabetçi olmanın pek mümkün olmadığının, üreticilerin aşağı yukarı benzer birim maliyetlere geldiğinin de bir göstergesi.
4. Dördüncü sıkıntılı konu, farklı coğrafyalarda çalışan insanların aynı dili konuşması, aynı standartları izlemesi ve aynı verimliliğe ulaşmasının zorluğu. 4 kıtada 22 fabrikası olan bir grubun çalışanı olarak kesinlikle katıldığım ve ne kadar sıkıntılı olabileceğine bizzat şahit olduğum bir madde bu.
5. Beşinci madde de 4'ün uzantısı aslında özellikle büyük işletmelerde lokal yönetimlerin birbirleri ile uyumu çözülmesi ve yönetilmesi gereken ayrı bir problem oluşturuyor.
6. Son madde kalite seviyesinin yükseltilmesi ve bu maddenin de sonda olmasının ayrı bir anlamı var. Tıpki 3. maddede olduğu gibi kalitenin son sırada yer alması artık üreticiler açısından kalitesel farkların çok azaldığının, kalite problemi yaşayan üretici oranın düştüğünün, bir başka deyişle, kalite nedeni ile farklılaşmanın giderek zorlaştığının bir ifadesi.

Araştırma ikinci adımda en güçlü firmaların bu zorlukların üstesinden nasıl geldiklerini belirlemek için birkaç önemli Anahtar Başarı Göstergesine (KPI) bakmış ve araştırmaya konu olan firmaları liderler(%35) ve onları izleyenler(%65) olarak gruplandırmış:



Anahtar göstergeler sanırım hiçbir üretimci için yabancı değildir ama tüm okuyucular için kısaca tanımlayalım:

OEE (Overall Equipment Efficiency) genel ekipman verimliliği göstergesi ki içerisinde kalite oranı, tezgah çalışma oranı ve operator verimliliği çarpanlarını barındırıyor.
İkinci gösterge planlanan faaliyet karı ile gerçekleşenin arasındaki farkları gösteriyor.
Üçüncüsü zamanında teslimat göstergesi
Dördüncüsü ise başarılı şekilde yeni ürünün devreye alınması oranı

Sektör lideri kuruluşların yukarıdaki göstergelerde hangi ortalamaları tutturdukları bence kıyaslama için oldukça iyi bir veri oluşturuyor.

Araştırmanın asıl amacı işletmelerin işlerini yaparken kullandıkları iletişim ve eşgüdüm araçları olarak ifade edebileceğimiz (Collaboration and Communication tools - C&C) araçları nasıl kullandıkları ve bunun işlerini nasıl iyileştirdiği. En sık kullanılan iletişim ve işbirliği araçları şöyle:





 İlk iki sırayı e-posta ve internet tabanlı toplantı programları alıyor. Sektör liderlerinin her türlü iletişim aracını çok daha fazla kullandığına ve bloglar - forumlar - sosyal medya gibi bizim alışık olduğumuz çalışma kültüründe pek yeri olmayan araçları da devreye aldıklarına dikkat edin lüften. Bunlar halen Türkiye'de birçok firmada yasaklı sayfalar arasında.

Bu tip iletişim ve işbirliği araçlarının kullanımının ardından işletmelerin stok doğruluk oranı, verimlilik, zamanında teslimat, yatırım geri dönüş oranları gibi birçok parametrede ciddi iyileşmeler sağladıkları ve lider olarak nitelenen firmalarda bu oranların çok daha fazla olduğu da araştırmada paylaşılan sonuçlardan bir tanesi.

Bu sonuçlara bakarak, özellikle büyük çaplı firmalar için kişiler arası, bölümler arası ve fabrikalar arası iletişimin ne kadar büyük bir kayıp yaratabileceğini, buna yatırım yapmanın ve işbirliğini geliştirmenin neler sağlayabileceğini yorumlamak zor değil. Herbirimiz kendi işimizle ilgili detaylara boğulmuşken resmin tamamını görmek ve iletişim problemlerini adreslemek zor sanırım. Ama görünen o ki, üretim ve işletmecilik alanında da dünyanın geri kalanında olduğu gibi iletişim çok daha önemli hale geliyor ve liderler şimdiden bunu sağlayabilecek her türlü teknolojiyi bünyelerine katmış durumda.

İnsanların blog, forum ya da sosyal paylaşım sitelerine girerek zaman öldüreceği ya da iş kaybı yaratacağı yönünde bir algımız var aslında. Bu hem kültür hem de güven problemi. O yüzden bu araştırmayı okuyup "oo çok iyi, bizde hemen uygulayalım" demeden önce kültürü ve insanların davranışlarını iyi irdelemekte de iyi olur tabiki.

Ama her halükarda, eninde sonunda bu araçları kabul etmek ve verimli kullanmak zorundayız. İşlere bu tarafından da bakmakta ve vizyonu genişletmekte fayda var.

Araştırmanın tamamına bu adresten ulaşabilirsiniz.... Üye olmanız istenecek ve ücretsiz olarak araştırmayı görebileceksiniz...