Hepimiz iş hayatında başarının ve kariyerin peşindeyiz. Herkes için daha yüksek mevki daha fazla mutluluk anlamına gelmese de , en azından emek vermek, bu emeğin karşılığı olan keyfi ve başarıyı tatmak kişisel olarak hedefimizdir.

Önümüzde bir hedef varsa ve biz bir sebeple buna ulaşamıyorsak neyin eksik olduğunu sormaya başlarız. Yaşım mı genç, tecrübem mi yeterli değil, yabancı dil mi yok, kadromu müsait değil, amir mi felaket, kişisel huzur mu yok, çalışmaya niyet mi yok, artık hangisiyse. Cevaplara göre de kendimizi yetiştirmeye ve açıkları kapatmaya gayret ederiz. En azından kendisinin farkında olan ve sürekli gelişime inanan birinin bu düşünme şeklinde olması gerekir.

İnsanların en zayıf oldukları noktalardan biri, kendi durumlarının farkında olmak ve kafalarındaki hedef için neye ihtiyaçları olduğunu kestirmektir. Bunu yapabilen sınırlı sayıdaki insanı ise bir sonraki problem bekler;


Sizin kendinizi gördüğünüz yer ile, bir başarı ya da atama elde ettiğinizi takdir edecek kişilerin gördüğü yer aynı mıdır? Değilse neden farklıdır?

Diyelim ki kendimizi değerlendirdik ve elimizden geldiğince eksiklerimizi tamamladık. Yabancı dil tamam, eğitim seviyesini arttırdık, yöneticilik ve işletmecilik vasıfları içinde kişisel gelişim furyası başlattık. Ekiple ilişkiler tamam, yaptığınız işle ilgili teknik bilgi tamam, kadro durumu tamam. Ama olmadı; ya istediğiniz başarı kriterlerini bir türlü yakalayamıyorsunuz ya da artık hak ettiğinizi düşündüğünüz mevki size verilmiyor diyelim. İşte o zaman bir kez daha düşünüp şimdi ne eksik diye sormalısınız.

Araştırmalar işletmeler içindeki güç dengelerinin mesleki yeterlilik ile pek ilgisi olmayan kriterlerce belirlendiğini gösteriyor.

• Patrona yakınlık, patronla iyi ilişkiler
• Eş seviye kadro ile ilişkiler
• Yaptığınız itiraz ve eleştirilerin tipi, şiddeti ve yeri
• Problem çözücü / uzlaşıcı olup olmamanız
• Motivasyon seviyeniz ve zor durumlardaki duruşunuz
• Ekiple ilişkileriniz, genel yönetim tutumunuz
• Kendinizi ifade şekliniz, kaba tabiriyle kendinizi ve yaptıklarınızı nasıl pazarladığınız

Bakın liste uzayıp gidiyor ama henüz teknik bir maddeye sıra gelemedi. Anlatmak istediğimi anlattıktan sonra lafı uzatmamak gerek.

Teknik bilgi ve beceriler, ilgili işe yatkınlığınız, son gelişmeleri takip etmeniz ve sürekli iyileşme bakış açınız elbette çok önemli. İşletmecilik bilginiz, büyük resmi görebilmek, sadece yaptığınız işi değil onun tüm işletmeye etkilerini anlamak, global ve yerel değişimleri takip edebilmek de çok önemli ve aslında olmazsa olmaz özellikler. Ancak bir şey eksik. Gerçek hayatta eklememiz gereken, anlamamız gereken birşey eksik.

Yalakalardan, "evet efendim"cilerden hiç bahsetmiyorum. Onların yukarıdakilerin hiçbirine ihtiyacı olmuyor genelde. Yakında Osman hocamın değerli kitabından alıntı yaparak bu konuyu daha da açmak istiyorum. Ama kariyer yolunda ilerleyen ve istediği sürede istediği mesafeyi kat edemediğini düşünen her kim varsa, cevap için önce bir kez daha kendine bakması ve sonra başka ne eksik diye sorması gerekiyor.

Diyelim ki sordunuz ve cevap kapatamayacağınız ya da kapatırsanız kendinizden nefret edeceğiniz bir özellik; o zaman yol ayrımına gelmişsiniz demektir:

Ya şapkayı alıp yeni bir maceraya gideceksiniz, ya da açık bir hapishanede yaşamaya devam edeceksiniz.

Son olarak bir değişken daha var. Adına Tanrı diyebilirsiniz, kader diyebilirsiniz, hayat diyebilirsiniz. Sonuçta aynı kapıya çıkar. Derler ki, birşeyin olması için, senin ona hazır olman gerekir. Hayatta bir şey için hazır olduğunda, o şey de senin için hazırdır.

Kendinizi nerde gördüğünüz, sizi nerede gördükleri ve hayatın sizin için düşündükleri çakıştığında işler istediğiniz gibi yürür. O olana kadar seçtiğiniz yolda yürümeye, önemli olanın yolculuğun kendisi olduğunu düşünerek devam edeceksiniz.